Odeszli od Nas

Romuald Adam Cebertowicz

(pseud. Romuald Krzyżański)

ur. 7 lutego 1897 w Głownie k. Łowicza, zm. 2014 stycznia 1981 w Łodzi

.

Specjalność naukowa:

hydrotechnika, hydromechanika i mechanika gruntów, fundamentowanie lądowe, regulacja dróg wodnych, budowle wodne oraz konserwacja zabytków. Twórca elektroiniekcyjnej metody zeskalania gruntów (cebertyzacja).

Członek korespondent PAN od 1952 roku, członek rzeczywisty PAN od 1980 roku.
Stopień doktora inżynierii uzyskał w 1942 roku, tytuł profesora – w 1949 roku.


Najważniejsze opublikowane prace:

Ruhendruck verschue, 1942

Metody wywartościowania doświadczeń zagęszczenia gruntów, 1946

Model Wisły i Trasy W-Z, 1951

Zastosowanie zjawisk elektrokinetycznych do petryfikacji gruntów, 1951

Konsolidacja gruntów, 1956

Budowle hydrotechniczne w świetle doświadczeń na modelach, 1958

 

Funkcje w strukturach PAN:

Dyrektor Instytutu Budownictwa Wodnego PAN (1953-1957).

 

Inne rodzaje działalności:

Poseł na Sejm PRL I kadencji (1952-1956).

Członek Bułgarskiej Akademii Nauk (1951-1981).

Pierwszy kierownik Katedry Hydrauliki i Hydrologii na Wydziale Inżynierii Środowiska Politechniki Gdańskiej (1947-1965).

Kierownik Biura Kartograficznego Głównego Urzędu Statystycznego w Warszawie (1923-1936).

Członek założyciel Towarzystwa Łączności z Polonią Zagraniczną (1948-1981).

Przewodniczący Zespołu Utwardzania Gruntów i Fundamentowania Budowy Huty „Katowice” (1972-1981).

 

Nagrody, wyróżnienia i odznaczenia, m.in.:

Order Sztandaru Pracy II klasy (1951); Order Budowniczych Polski Ludowej (1972).

Nagroda państwowa I stopnia (1949).

„Medaille Commemorative Francaise de la Guerre” (1940).

Jego imię noszą: Zespół Szkół Nr 1 w Głownie oraz Zespół Szkół Zawodowych nr 9 w Gdańsku.

Czesław Stanisław Cierniewski

ur. 6 kwietnia 1946 roku w Krotoszynie, zm. 24 października 2013 r. w Łodzi

Specjalność naukowa:

biofizyka i biologia molekularna, biologia medyczna; mechanizmy regulujące aktywność receptorów integrynowych oraz systemów proteolitycznych na powierzchni komórek śródbłonka ludzkiego, zwłaszcza podczas adhezji i migracji komórek w takich procesach, jak stan zapalny, krzepnięcie krwi, gojenie się ran, a także angiogeneza.

Członek korespondent PAN od 1998 roku, członek rzeczywisty PAN od 2010 roku.

Stopień doktora nauk przyrodniczych w zakresie biochemii uzyskał w 1974 roku, tytuł profesora – w 1989 roku.




Najważniejsze opublikowane prace:

Ligand and cation binding are dual functions of a discrete segment of the integrin β3 subunit: cation displacement is involved in ligand binding  (z: D'Souza, T.A. Haas, R.S. Piotrowicz, V. Byers-Ward, D.E. McGrath, H.R. Soule, E.F. Plow, J.W. Smith), Cell, 79, 1994

DNA zymes to β1 and  β3 mRNA downregulate expression of the targeted integrins and inhibit cell capillary tube formation in fibrin and Matrigel (z: M. Cieślak, J. Niewiarowska, M. Nawrot, M. Koziołkiewicz, W.J. Stec), Journal of Biological Chemistry, 277, 2002

Identification and Characterization of Two Cation Binding Sites in the Integrin β3 Subunit (z: A. Cierniewska-Cieślak, K. Błędzka, M. Papierak, L. Michalec, L. Zhang, T. Haas, E.F. Plow), Journal of Biologocal Chemistry, 277, 2002

Thymosin β4 induces the synthesis of plasminogen activator inhibitor-1 in cultured endothelial cells and increases its extracellular expression (z: K. N Al-Nedawi, M. Czyż, R. Bednarek, J. Szemraj, M. Światkowska, A. Cierniewska-Cieślak, J. Wyczółkowska), Blood, 103, 2004

KU80 as a novel receptor for thymosin β4 that mediates its intracellular activity different from G actin sequesterin (z: R. Bednarek, J. Boncela, K. Smolarczyk, A. Cierniewska-Cieślak, E. Wyroba), Journal of Biological Chemistry, 283, 2008

 

Funkcje w strukturach PAN:

Prezes Oddziału PAN w Łodzi (2007-2013); przewodniczący Komitetu Biochemii i Biofizyki PAN (2004-2013); dyrektor Instytutu Biologii Medycznej PAN (d. Centrum Biologii Medycznej PAN, 2003-2008).

 

Inne rodzaje działalności:

Kierownik Katedry i Zakładu Biofizyki Molekularnej i Medycznej Uniwersytetu Medycznego w Łodzi.

Prezes Fundacji Naukowej im. T. J. Michalskiego (2001-2013).

Stypendysta Howard Hughes Medical Institute (international scholar, 1996-2001).

 

Nagrody, wyróżnienia i odznaczenia:

Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (2006).

Nagroda im. J. Parnasa Polskiego Towarzystwa Biochemicznego (2002); Nagroda Prezesa Rady Ministrów (2003); Nagroda Fundacji na rzecz Nauki Polskiej –„subsydium profesorskie” (2004).

Nagroda Naukowa „Łódzkie Eureka” (2004).

Nagrody Naukowe Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej (1983, 1986, 1989, 1993, 1994, 1995, 1997, 1998, 2000, 2003, 2005).

Karol Dejna

ur. 10 listopada 1911 w Wielkich Borkach koło Tarnopola, zm. 15 kwietnia 2004 w Łodzi.

Specjalność naukowa:

nauki filologiczne, dialektologia słowiańska, językoznawstwo polskie i słowiańskie.

Członek korespondent PAN od 1982 roku, członek rzeczywisty PAN od 1989 roku.

Stopień doktora w zakresie nauk humanistycznych uzyskał w 1947 roku, tytuł profesora – w 1962 roku.

 

 


Najważniejsze opublikowane prace:

Polsko-laskie pogranicze językowe na terenie Polski, cz.1, 2, Łódź 1951-1953

Gwary ukraińskie Tarnopolszczyzny, Zakł. Nar. im. Ossolińskich, Wrocław 1957

Atlas gwarowy województwa kieleckiego, t. 1-4, Zakł. Nar. im. Ossolińskich, Wrocław 1962-1968

Dialekty polskie, Zakł. Nar. im. Ossolińskich, Wrocław 1973

Atlas polskich innowacji dialektalnych, PWN, Warszawa 1981

Atlas gwar polskich. Kwestionariusz – notatnik, 1987

Słownik gwary czeskiej mieszkańców Kucowa, Zakł. Nar. im. Ossolińskich, Wrocław 1990

Z zagadnień ewolucji oraz interferencji językowej, Wydaw. Uniwersytetu Łódzkiego, Łódź 1991

 

Funkcje w strukturach PAN

Zastępca przewodniczącego Oddziału PAN w Łodzi (1985-1989).

Członek Komitetu Językoznawstwa PAN (1956-2004), przewodniczący Komisji Dialektologicznej (1976-2004).

 

Inne rodzaje działalności:

Dziekan Wydziału Filologicznego Uniwersytetu Łódzkiego (1951-1952); prorektor ds. nauczania UŁ (1956-1959); kierownik Zakładu Filologii Słowiańskiej (1956-2004); wicedyrektor Instytutu Filologii Polskiej; kierownik Katedry Historii Języka Polskiego i Filologii Słowiańskiej na Wydziale Filologicznym UŁ.

Członek Łódzkiego Towarzystwa Naukowego; przewodniczący Wydziału I tego stowarzyszenia; redaktor (1954-1981) oraz wiceprezes (1981-2004) Rozpraw Komisji Językowej Łódzkiego Towarzystwa Naukowego.

Uczestnik prac redakcyjnych wydawnictw ciągłych: Język Polski, Studia z Filologii Polskiej i Słowiańskiej, Onomastica.

 

Nagrody, wyróżnienia i odznaczenia:

Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski; Medal Komisji Edukacji Narodowej (1979); tytuł "Zasłużony Nauczyciel PRL".

Doktorat honoris causa Uniwersytetu Łódzkiego (1988).

Nagród resortowe, nagroda naukowa miasta Łodzi (1982), nagroda naukowa Łódzkiego Towarzystwa Naukowego (1985).

 

Na podstawie:

Kita J., Pytlas S. W służbie nauki. Profesorowie Uniwersytetu Łódzkiego w latach 1945-2004. Pro memoria, Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego, Łódź 2005

Doktorzy honoris causa łódzkich uczelni, red. E. Paradowska, ŁTN, Łódź 2005

 

Jan Dylik

ur. 19 czerwca 1905 w Łodzi, zm. 6 czerwca 1973 w Łodzi

Specjalność naukowa:

geografia, geomorfologia dynamiczna, glacjologia, geografia osadnictwa, geografia historyczna.

Członek korespondent PAN od 1967.

Stopień doktora nauk w zakresie filozofii uzyskał w 1930 roku, stopień docenta geografii – w 1946 roku, tytuł profesora – w 1956 roku.




Najważniejsze opublikowane prace:

Osadnictwo epoki kamiennej w przełomowej dolinie Warty pod Poznaniem, Badania Geograficzne, 1931

Zur Einführung in die prähistorische Geographie [W:] Congressus Secundus Archaeologorum Balticorum, Rigae 19-23 VIII 1930, Rigae 1931

Die Besiedlung des nordlichen Wiener Beckens zur neolithischen Zeit, Mitteilungen d. Geographischen Gesellschaft in Wien, 78, 1935

O najważniejszych elementach kształtujących obraz przedhistorycznego osadnictwa, Przegląd Geograficzny, t. 15, 1936

O peryglacjalnym charakterze rzeźby środkowej Polski, Acta Geographica Universitatis Lodziensis, nr 4, 1953

Cechy rozwoju najnowszej geomorfologii, Przegląd Geograficzny, t. 25, z. 2, 1953

Nowe problemy wiecznej zmarzliny plejstoceńskiej, Acta Geographica Lodziensia, 17, 1963

Przyczyny zmian klimatycznych w przeszłości geologicznej, Kwartalnik Geologiczny, t. 18, nr 1, 1974

 

Funkcje w strukturach PAN:

Zastępca przewodniczącego Komitetu Geografii PAN (1957-1959).

Kierownik Zakładu Geomorfologii Ogólnej w Instytucie Geografii PAN (1954-1958).

 

Inne rodzaje działalności:

Prezes Łódzkiego Towarzystwa Naukowego (1966-1973).

Przewodniczący Międzynarodowej Unii Geograficznej (1956-1972).

Kierownik Katedry Geografii Uniwersytetu Łódzkiego (1936-1939); dyrektor Instytutu Geografii  Uniwersytetu Łódzkiego (1970-1973).

Członek honorowy Belgijskiego Towarzystwa Geologicznego (1970-1973).

Założyciel i redaktor czasopisma Acta Geographica Lodzensis (1948-1973); redaktor naczelny czasopisma Biuletyn Peryglacjalny (1954-1973).

 

Nagrody, wyróżnienia i odznaczenia:

Krzyż Kawalerski (1947); Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (1959).

Doktor honoris causa Uniwersytetu w Caen (1967) oraz Uniwersytetu w Strasburgu (1967).

Medal Uniwersytetu w Liege (1959); srebrny medal „Vetha” Królewskiego Holenderskiego Towarzystwa Geograficznego (1963).

Nagroda państwowa III stopnia (1953); Nagroda Miasta Łodzi (1963).

 

Na podstawie:

Śródka A., Uczeni Polscy XIX-XX stulecia, t. I, Wyd. I, Agencja Wydawnicza ARIES, Warszawa 1994

Zbigniew Stanisław Gertych

ur. 26 października 1922 w Poznaniu , zm. 4 lipca 2008 w Łodzi

Specjalność naukowa:

ogrodnictwo, ekonomia, agrotechnika, ekonomika ogrodnictwa.

Członek korespondent PAN od 1976 roku, członek rzeczywisty PAN od 1994 roku.

Stopień doktora nauk rolniczych uzyskał w 1950 roku, tytuł profesora – w 1969 roku.




Najważniejsze opublikowane prace:

Wpływ niektórych czynników na kwitnienie drzew owocowych (opóźnienie kwitnienia), Rocznik Nauk Rolniczych, t. 66-A-4, 1954

Studia nad produkcją i rynkiem pomidorowym w Europie i w świecie, Problemy Zagospodarowania Ziem Górs. PAN, nr 5/18-1, 1968;

Najważniejsze osiągnięcia nauk ogrodniczych w minionym 50-leciu, Zesz. Postępu Nauk Rolniczych PAN, nr 2, 1995

 

Funkcje w strukturach PAN:

Członek Prezydium PAN (1978–1980 i 1984–1986).

Pracownik Zakładu Dendrologii PAN w Kórniku (1946-1953).

Kierownik Zakładu Ekonomiki Rolnictwa i Leśnictwa PAN

Profesor w Ogrodzie Botanicznym PAN w Powsinie (1990-2008).

 

Inne rodzaje działalności:

Wicemarszałek Sejmu (1982–1985).

Poseł na Sejm PRL II, III, VIII i IX kadencji.

Wicepremier w rządzie Zbigniewa Messnera (1985–1987).

Ambasador Polski w Wielkiej Brytanii.

Przewodniczący Komisji Planu Gospodarczego, Budżetu i Finansów w rządach: Edwarda Babiucha, Józefa Pińkowskiego i Wojciecha Jaruzelskiego (1980-1982).

Przewodniczący Rady Fundacji "Homo et Planta".

Wiceprezes Towarzystwa Przyjaźni Polsko-Brytyjskiej.

 

Nagrody, wyróżnienia i odznaczenia:

Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski; Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski.

Krzyż Walecznych.

Wielki Krzyż z Gwiazdą Orderu Demokracji (Kolumbia).

Odznaczenie „Mérite Philantropique”.

Order Sztandaru Pracy I klasy.

Konrad Jażdżewski

ur. 23 listopada 1908 w Kluczborku, zm. 21 kwietnia 1985 w Łodzi

Specjalność naukowa:

archeologia.

Członek korespondent PAN od 1983.

Stopień doktora nauk uzyskał w 1935, tytuł profesora – w 1957 roku.



Najważniejsze opublikowane prace, m.in.:

Kultura pucharów lejkowatych w Polsce zachodniej i środkowej, 1936

Poland, Londyn 1965

Pradzieje Polski, 1965

Pradzieje Europy Środkowej, 1981

 

Funkcje w strukturach PAN:

Kierownik Instytutu Historii Kultury Materialnej PAN w Łodzi (obecnie Instytut Archeologii i Etnologii PAN Oddział w Łodzi, 1954-1961).

 

Funkcje poza strukturami PAN:

Organizator oraz dyrektor Muzeum Archeologicznego i Etnograficznego w Łodzi (do 1979 roku).

Kierownik Katedry Archeologii Uniwersytetu Łódzkiego (do 1972 roku).

Członek Polskiego Towarzystwa Archeologicznego (i Numizmatycznego).

Członek Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk; członek Towarzystw Naukowych: Płockiego, Toruńskiego, Gdańskiego.

Członek honorowy Society of Antiquaire of Scotland; członek Society of Antiquaries of London; członek zwyczajny duńskiego Jysk Arkaeologik Selskab w Arhus, członek zwyczajny Institutum Archeologicum Germanicum w RFN.

Konsultant honorowy w The Paleological Assocation of Japan.

Redaktor czasopisma Z otchłani wieków (1935-1946); inicjator i redaktor serii Acta Archeologica Lodziensis (32 tomy, 1948-1985); Inicjator pisma  Prace i Materiały Muzeum Archeologicznego i Etnograficznego w Łodzi (1956-1985); inicjator polskiej serii międzynarodowego wydawnictwa Inventaria Archeologica (z W. Henslem, 1958-1985).

 

Nagrody, wyróżnienia i odznaczenia:

Doktor honoris causa Uniwersytetu Łódzkiego (1985).

Złoty order „Pro Ecclesita et Pontifice” (1966).

Honorowy obywatel miasta Praszka.

 

Na podstawie:

Doktorzy honoris causa łódzkich uczelni, red. E. Paradowska, ŁTN, Łódź 2005

Kita J., Pytlas S. W służbie nauki. Profesorowie Uniwersytetu Łódzkiego w latach 1945-2004. Pro memoria, Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego, Łódź 2005

Antonina Kłoskowska

ur. 7 listopada 1919 roku w Piotrkowie, zm. w 2001 r. w Łodzi

.

Specjalność naukowa:

socjologia, problematyka kultury oraz grup społecznych, szczególnie rodziny.

Członek korespondent PAN od 1974 roku, członek rzeczywisty PAN od 1984 roku.

Stopień doktora nauk uzyskała w 1950 roku, tytuł profesora – w 1974 roku.

 


Najważniejsze opublikowane prace:

Machiavelli jako humanista na tle włoskiego Odrodzenia [W:] Prace z Historii Myśli Społecznej, t. 4, Zakład im. Ossolińskich, Łódź 1954

Z historii i socjologii kultury, PWN, Warszawa 1969

Społeczne ramy kultury: monografia socjologiczna, PWN, Warszawa 1972

Socjologia kultury, PWN, Warszawa 1981, 1983

Wstęp: pojęcia ogólne oraz hasła: Kultura, Kultura narodowa [W:] Pojęcia i problemy wiedzy o kulturze, seria: Encyklopedia Kultury Polskiej XX Wieku, pod red. Antoniny Kłoskowskiej, Wiedza o Kulturze, Wrocław 1991

Kultury narodowe u korzeni, PWN, Warszawa 1996

Kultura masowa: krytyka i obrona, PWN, Warszawa 1964, 1980, 1983, 2005

 

Funkcje w strukturach PAN:

Kierownik Samodzielnej Pracowni Problemów Kultury i Polityki w Instytucie Studiów Politycznych PAN (1991-2001).

Członek Prezydium PAN (1990-1995).

Przewodnicząca Komitetu Nauk Socjologicznych PAN (1975-1979).

 

Inne rodzaje działalności:

Przewodnicząca Polskiego Towarzystwa Socjologicznego (1989-1993).

Członek Rady Kultury przy Prezydencie RP (1992-2001).

Członek Prezydium Ogólnopolskiego Komitetu Frontu Jedności Narodu (1981-1983).

Redaktor naczelna czasopisma Kultura i Społeczeństwo (1983-2001).

 

Nagrody, wyróżnienia i odznaczenia:

Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski; Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski.

 

Na podstawie:

Współcześni uczeni polscy. Słownik biograficzny, red. J. Kapuścik, t. II, Ośrodek Przetwarzania Informacji, Łódź

Kroh

Jerzy Kroh
ur. 28 sierpnia 1924 roku w Warszawie, zm. 15.02.2016

Specjalność naukowa:
chemia fizyczna i radiacyjna.
Członek korespondent PAN od 1976 roku, członek rzeczywisty PAN od 1986 roku
Stopień doktora nauk w zakresie chemii uzyskał w 1950 roku, PhD Leeds University w zakresie chemii radiacyjnej – w 1960 roku, tytuł profesora – w 1968 roku.

Najważniejsze opublikowane prace:
Effects of Linear Energy Transfer on the Radiolysis of Water and Heavy Water (z E. Collinson, F. Dainton), Nature, 1960;
Tritium as a Source of Radiation in Electron Spin Resonance Studies (z B. Green, J.W. T. Spinks), Nature, 189, 1961;
Formation of Free Radicals in Tritiated H2O and D2O Ice (z B. Green, J.W.T. Spinks), Science,133, 1961;
Electron Tunneling in Frozen Aqueous Solutions at 77 K (z Cz. Stradowski), Int. J. Radiat. Phys. Chem., 5, 1973;
On Electron Tunneling in g-Irradiated Frozen Matrices (z Cz. Stradowski, W. Bartczak), Chem. Phys. Lett. 27, 1974.

Funkcje w strukturach PAN:
Wiceprzewodniczący Oddziału PAN w Łodzi (1990-1993); członek Prezydium Oddziału PAN w Łodzi (od 1987 roku).
Członek Prezydium PAN (1990-1992).

Inne rodzaje działalności:
Rektor Politechniki Łódzkiej (1981-1987), dziekan (1962-1966) i prodziekan Wydziału Chemii Spożywczej PŁ.
Wiceprezydent Łodzi ds. edukacji i nauki (1996-1998); twórca Rady ds. Szkolnictwa Wyższego i Nauki przy Prezydencie Łodzi.
Członek honorowy Royal Society of Edinburgh.
Prezes Polskiego Towarzystwa Badań Radiacyjnych (1969-1973, 1979-1983).
Honorowy przewodniczący Rady Fundacji Badań Radiacyjnych.
Przewodniczący Konferencji Rektorów Uczelni Łódzkich (1981-1984).
Członek Centralnej Komisji Kwalifikacyjnej (1976-1979); członek Komitetu Nauki i Techniki (1986-1988).
Kierownik programu węzłowego „Szybkie procesy i nietrwałe produkty przejściowe w chemii fizyce i biologii” (1986-1990).

Nagrody, wyróżnienia i odznaczenia, m.in.:
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1967); Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (1974).
Doktorat honoris causa Strathclyde University (Wielka Brytania, 1983), Leeds University (Wielka Brytania, 1987); Pavia University (Włochy, 1989); Politechnika Łódzka (1995).
Order Srebrnej i Złotej Gwiazdy nadany przez Cesarza Japonii (1989).
Nagroda Państwowej Rady ds. Wykorzystania Energii Atomowej I st. (1986); Nagroda m. Łodzi (1966); Nagroda im. J.B. Cohena (Wielka Brytania, 1960).
Medal im. M. Skłodowskiej-Curie Polskiego Towarzystwa Badań Radiacyjnych (1986); Medal Jędrzeja Śniadeckiego (Polskie Towarzystwo Chemiczne, 2000); Medal Komisji Edukacji Narodowej (1989); Zasłużony Nauczyciel PRL (1987).

Marian Witold Kryszewski

ur. 17 marca 1925 w Toruniu, zm. 5 października 2005 w Łodzi

Specjalność naukowa:

chemia i fizyka polimerów.

Członek korespondent PAN od 1976 roku, członek rzeczywisty PAN od 1989 roku.

Stopień doktora nauk fizycznych uzyskał w 1955 roku, tytuł profesora - w 1972 roku.

 



Najważniejsze opublikowane prace:

Półprzewodniki wielkocząsteczkowe, PWN, 1968.

Thermal Activation Energy and Semiconducting Properties of Macromolecular Substances, (z A. Szymański), Journal of Polymer Science, Part C: Polymer Symposia,, t. 22, nr 2, 1969

Semiconductive Polymers, 1980

Polymer blends, processing, morphology and properties edited by Ezio Martasecill, (z Rosario Palumbo), Plenum Press, N.Y. 1980

Anisotropic mesogenic liquid crystalline cellulose derivatives as a basis for functional materials, (z P. Wojciechowski), Polymers for Advanced Technologies, t. 9, nr 1011, 1998

From Microcrystals to Nanoparticles in Heterogeneous Polymers, Molecular Crystals and Liquid Crystals Science and Technology, 335, 2000

 

Funkcje w strukturach PAN:

Członek Komitetów Fizyki i Chemii PAN.

 

Inne rodzaje działalności:

Organizator i wieloletni kierownik Katedry Fizyki Wydziału Chemicznego Politechniki Łódzkiej; pierwszy dyrektor Instytutu Polimerów Politechniki Łódzkiej.

Współtwórca Centrum Badań Molekularnych i Makromolekularnych PAN w Łodzi.

Członek nominowany Królewskiego Towarzystwa Chemicznego (The Royal Society of Chemistry') w Wielkiej Brytanii (MRSC).

Członek Towarzystwa Krzewienia i Popierania Nauk.

Członek Europejskiego Towarzystwa Fizycznego.

Członek Papieskiej Rady Nauki.

 

Nagrody, wyróżnienia i odznaczenia:

Doktor honoris causa Politechniki Łódzkiej (1995)

14 nagród naukowych przyznanych przez polskie ministerstwa, PAN i towarzystwa naukowe.

Medal Polskiego Towarzystwa Chemicznego im. Marii Curie-Skłodowskiej

Medal Uniwersytetu w Kioto

Nagroda Naukowa miasta Łodzi (dwukrotnie).

Nagroda Convallaria Copernicana (2004).

 

Na podstawie:

Doktorzy honoris causa łódzkich uczelni, red. E. Paradowska, ŁTN, Łódź 2005

Zygmunt Roman Lasocki

ur. 16 listopada 1921 r. w Dzierzbia k. Kolna, zm. 5 grudnia 1993 r w Łodzi

Specjalność naukowa:

technologia polimerów, synteza organiczna, kinetyka chemiczna.

Członek korespondent PAN od 1973 roku.

Stopień doktora nauk chemicznych uzyskał w 1960 roku, tytuł profesora – w 1980 roku.

 



Najważniejsze opublikowane prace:

A Novel Type of Tautomerism in Cyclic Silyamides, (z B. Dejak), 1932

Synteza metyloetoksysilanów, 1955

Szereg dwumetylopolisiloksanów liniowych o łańcuchach zakończonych grupami metoksylowymi, 1957

Produkty częściowej hydrlizymetyloetylodwumetoksysilanu, (z Z. Kret), 1958

Badania nad hydrolizą i polikondensacją dwufunkcyjnych monomerów silikonowych 1960

Efekty podstawników alkilowych w reakcji polikondensacji silianodili 1965

Silylation of Cycloaliphatic Vicinal Diols, 1973

Nowe polimery krzemoorganiczne i nowe procesy ich syntezy, 1988

 

Funkcje w strukturach PAN:

Sekretarz naukowy Oddziału PAN w Łodzi (1978-1991).

Przewodniczący Rady Naukowej w Zakładzie Polimerów PAN (1982-1993).

Przewodniczący Rady Naukowej w Centrum Badań Molekularnych i Makromolekularnych PAN (1984-1993).

 

Inne rodzaje działalności:

Kierownik Zakładu Technologii Tworzyw Sztucznych Instytutu Polimerów.

Przewodniczący Narodowego Komitetu Naukowego podczas X Międzynarodowego Sympozjum Chemii Organosilikonowej w Poznaniu (1993)

 

Nagrody, wyróżnienia i odznaczenia:

Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1972), Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (1980).

Nagroda sekretarza naukowego PAN (1976 ); nagrody zespołowe sekretarza naukowego PAN (1980 i 1988).

Jan. J. Michalski

Jan Michalski

ur. 7 czerwca 1920 roku w Łodzi, zm. 14.11.2016

Specjalność naukowa:

chemia heteroorganiczna i bioorganiczna, stereochemia.

Członek korespondent PAN od 1962 roku, członek rzeczywisty PAN od 1969 roku

Stopień doktora nauk (Cambridge Ph.D.) uzyskał w 1950 roku, tytuł profesora – w 1958 roku.

Profesor w Centrum Badań Molekularnych i Makromolekularnych PAN.



Najważniejsze opublikowane prace:

Nowe drogi syntezy wiązania fosfor-węgiel: Nature, 1951;

Analogi siarkowe i selenowe H-fosfonianów oraz bezwodników fosforoorganicznych: Chem. and Ind. (London), 167, 1957; 1962; J. Chem. Soc. (C), 1970; J. Chem. Soc., Perkin I, 1974; J. Chem. Soc., Chem. Comm., 1982;

Rozwinięcie koncepcji pseudochlorowców fosforoorganicznych: J. Chem. Soc., Chem. Comm., 21, 1989; ibid. 1991; Phosphorus, Sulfur and Silicon, 49/50, 1990;

Pionierskie badania w dziedzinie stereochemii połączeń fosforu: Tetrahedron Lett., 1965; ibid. 18, 1966; Tetrahedron, 1969; ibid. 37, 1981; J. Chem. Soc., Chem. Commun., 1995;

Studia nad wyjaśnieniem mechanizmów reakcji połączeń fosforu: J. Chem. Soc., Chem. Comm., 1974; ibid. 1976; ibid. 1982; J. Chem. Soc., Perkin Trans., 1993;

Studia nad połączeniami zawierającymi wiązanie P-F w powiązaniu z alkoholami o znaczeniu biologicznym: Angew. Chem., 94, 1982; Int. Ed., Engl. 1982, 21; J. Am. Chem. Soc., 1982, 104; J. Am. Chem. Soc., 1982, 104; Tetrahedron Lett., 1988, 29. Topics in Current Chemistry (2004), vol. 232;

Funkcje w strukturach PAN:

Prezes Oddziału PAN w Łodzi (1978-1992), Honorowy Prezes (od 1993 roku); członek Prezydium Oddziału PAN w Łodzi (od 1978 roku).

Inicjator i pierwszy dyrektor Centrum Badań Molekularnych i Makromolekularnych PAN w Łodzi (1971-1990).

Członek Prezydium PAN (1965-1989); sekretarz Wydziału III Nauk Matematycznych, Fizycznych i Chemicznych PAN (1971-1977);

Przewodniczący Komitetu Chemii PAN (1985-1987); członek Komitetu Narodowego ds. Współpracy ze Stałym Komitetem Konferencji PUGWASH ds. Nauki i Spraw Międzynarodowych (od 1984 roku).

Uczestnik prac rad naukowych placówek naukowych PAN: Instytutu Chemii Organicznej PAN; Instytutu Chemii Bioorganicznej PAN.

Inne rodzaje działalności:

Dziekan Wydziału Chemii Politechniki Łódzkiej (1966-1970); kierownik Katedry Syntezy Organicznej PŁ(1964-1969); Dyrektor Instytutu Chemii Organicznej PŁ (1969-1971); członek Senatu PŁ (1964-1972).

Członek: Francuskiej Akademii Nauk (Instytut Francji, od 1984 roku); Akademii Nauk w Berlinie (od 1972 roku).

Współprzewodniczący i inicjator Fundacji im. Tomasza Michalskiego przy Łódzkim Oddziale PAN, wspierającej młodych uczonych w zakresie badań nad chorobami nowotworowymi.

Członek rad naukowych: Instytutu Przemysłu Organicznego (1965-1971); Wojskowego Instytutu Chemii i Radiometrii (1969-1990).

Członek rzeczywisty Warszawskiego Towarzystwa Naukowego; członek The Royal Society of Chemistry (Londyn, od 2006 roku); Professorial Overseas Fellowship Churchill College, Cambridge University, (wybór w 1964 i w 1969 roku).

Członek Biura i Komitetu Wykonawczego Międzynarodowej Unii Chemii Czystej i Stosowanej (1977-1983).

Udział w pracach Centralnej Komisji ds. Stopni i Tytułów (1973-1984).

Członek rad redakcyjnych czasopism naukowych: Bull. Acad. Polon. Sci., Ser. Sci. Chim. (redaktor, 1970-1984); Tetrahedron, Tetrahedron Letters, Tetrahedron Asym., J. Chem. Soc., Chem. Com., J. Phys. Org.Chem..

Nagrody, wyróżnienia i odznaczenia, m.in.:

Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski.

Doktor honoris causa Politechniki Łódzkiej (1987).

Międzynarodowa Nagroda im. Arbuzova Rosyjskiej Akademii Nauk (1999).

Nagroda Państwowa II stopnia (1968); Nagroda Państwowa I stopnia (1978); Nagroda m. Łodzi (1969); Nagroda m. Łodzi (2000); Nagroda Naukowa Fundacji Humboldta (1996).

Medal im. M. Kopernika PAN (1979); Medal Jędrzeja Śniadeckiego (Polskie Towarzystwo Chemiczne, 1976); Medal Chińskiego Towarzystwa Chemicznego (1976).

Medal Miasta Paryża (1969).

Maria Joanna Olszewska

ur. 21 kwietnia 1929 w Dąbrówce Polskiej k. Sanoka, zm. 3 lutego 2011 w Łodzi

Specjalność naukowa:

biologia komórki roślinnej i cytogenetyka molekularna.

Członek korespondent PAN od 1989 roku, członek rzeczywisty PAN od 2004 roku.

Stopień doktora nauk w zakresie biologii uzyskała w 1956 roku, tytuł profesora – w 1976 roku.



Najważniejsze opublikowane prace:

Les mitoses polyploïdes chez Narcissus poeticus L, Łódź 1952

Zjawiska miksoploidalności u Narcissus poeticus L. Sur la mixoploïdie chez Narcissus p, Polskie Towarzystwo Botaniczne, Warszawa 1952

Badania nad cytokinezą, ŁTN, Łódź 1960

Recherches cytochimiques sur la localisation de la thiamine pyrophosphate dans les cellules v, ŁTN, Łódź 1965

Cytologia roślin: podręcznik dla szkół wyższych, PWN, Warszawa 1971

Metody badania chromosomów, (red. nauk.), Państwowe Wydawnictwo Rolnicze i Leśne, Warszawa 1981

Podstawy cytogenetyki roślin, (red.), PWN, Warszawa 1999 i 2005

 

Funkcje w strukturach PAN:

Członek Prezydium PAN (1995-2006).

Przewodnicząca i Prezes Oddziału PAN w Łodzi (1993-1998).

Członek Komitetu Cytobiologii PAN.

Przewodnicząca rad naukowych Centrum Mikrobiologii i Wirusologii PAN (2001-2002), Centrum Biologii Medycznej PAN (2004-2007), Instytutu Biologii Medycznej PAN (2008-2011).

 

Inne rodzaje działalności:

Dziekan Wydziału Biologii i Nauk o Ziemi Uniwersytetu Łódzkiego (1969-1972); prodziekan tego Wydziału (1966-1969); założycielka i kierownik Katedry Cytologii i Cytochemii Roślin na Wydziale Biologii i Nauk o Ziemi Uniwersytetu Łódzkiego.

Przewodnicząca Łódzkiego Towarzystwa Naukowego (1972-1975), sekretarz ŁTN (1963-1972), członek honorowy ŁTN.

Członek New York Academy of Sciences.

Członek zwyczajny Towarzystwa Naukowego Warszawskiego.

Członek honorowy łódzkiego oddziału Polskiego Towarzystwa Histochemików i Cytochemików; członek honorowy Polskiego Towarzystwa Botanicznego oraz Polskiego Towarzystwa Biologii Komórki.

Współredaktor kwartalnika Postępy Biologii Komórki.

 

Nagrody, wyróżnienia i odznaczenia:

Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1973); Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (1990); Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (1999).

Doktor honoris causa Akademii Medycznej w Łodzi (1999).

Nagroda Naukowa PAN (zespołowa I stopnia, 1958; zespołowa I stopnia, 1967).

Nagroda Polskiego Towarzystwa Histochemików i Cytochemików (zespołowa I stopnia, 1967).

Nagroda Ministra Oświaty i Szkolnictwa Wyższego (zespołowa II stopnia, 1967).

Nagroda Łódzkiego Towarzystwa Naukowego (indywidualna, 1981).

Nagroda Polskiego Towarzystwa Genetycznego (zespołowa, 1983).

 

 

Na podstawie:

Czyżewska K., Profesor Maria Joanna Olszewska, s. Sylwetki łódzkich uczonych, z.52, ŁTN, Łódź 1999.

Współcześni uczeni polscy. Słownik biograficzny, red. J. Kapuścik, t. II, Ośrodek Przetwarzania Informacji, Łódź

Władysław Pełczewski

ur. 12 grudnia 1917 w Charkowie, zm. 19 grudnia 2006 w Łodzi

Specjalność naukowa:

automatyka i elektrotechnika, automatyzacja napędu elektrycznego oraz z teoria i zastosowanie automatyki ze szczególnym uwzględnieniem sterowania optymalnego i adaptacyjnego obiektów poddanych zakłóceniom zewnętrznym, zmianom parametrów i ograniczeniom.

Członek korespondent PAN od 1965 roku, członek rzeczywisty PAN od 1980 roku.

Stopień doktora nauk technicznych uzyskał w 1954 roku, tytuł profesora –w 1964 roku.




Najważniejsze opublikowane prace:

Wzmacniacze elektromaszynowe, PWT, Warszawa 1959

Elektrische Maschinenverstärker, Verlag Technik, Berlin 1961

Automatyzacja w przemyśle celulozowo-papierniczym [W:] Materiały Rady ds. Techniki, PWT, Warszawa 1960

Niektóre aktualne problemy energoelektroniki [W:] Gospodarka Paliwami i Energią, 1973

Metoda zmiennych stanu w analizie dynamiki układów napędowych, (z M. Krynke), WNT, Warszawa 1984

 

Funkcje w strukturach PAN:

Członek Komitetu Elektrotechniki PAN

Członek Komitetu Automatyki i Robotyki PAN

 

Inne rodzaje działalności:

Organizator i kierownik Katedry Napędu Elektrycznego Politechniki Łódzkiej (nast. Katedra Automatyki i Instytut Automatyki PŁ)

Dziekan Wydziału Elektrycznego Politechniki Łódzkiej (1959-1960); prodziekan ds. nauki tej uczelni (1956-1959).

Członek Stowarzyszenia Elektryków Polskich (1946-1990); członek honorowy SEP (1990-2006); członek Prezydium Zarządu Głównego SEP (1972-1978); przewodniczący Rady Czasopism Technicznych SEP (1972-1975).

Jednym z założycieli Oddziału Łódzkiego Polskiego Towarzystwa Elektrotechniki Teoretycznej i Stosowanej; członek Zarządu Oddziału, Zarządu Głównego PTETiS; przewodniczący Komisji Rewizyjnej; członek honorowy PTETiS (1986).

Visiting professor na uniwersytetach w Tuluzie, Rzymie, Bolonii, Siegen, Paryżu, Grenoble, Padwie, Darmstadt, Monachium, Zurychu, Mediolanie, Sztokholmie, Glasgow i Delft.

 

Nagrody, wyróżnienia i odznaczenia:

Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski; Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski; Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski, Złoty Krzyż Zasługi.

Doktor honoris causa Uniwersytetu Paula Sabatier w Tuluzie (1985); Politechniki Łódzkiej (1995).

Medal Komisji Edukacji Narodowej; Zasłużony Nauczyciel PRL.

Odznaka „Zasłużony dla Politechniki Łódzkiej”; Srebrna i Złota Odznaka Stowarzyszenia Elektryków Polskich.

Edward Rosset

ur. 4 listopada 1897 w Łodzi, zm. 2 czerwca 1989 w Łodzi

Specjalność naukowa:

demografia, statystyka historyczna.

Członek korespondent PAN od 1962 roku, członek rzeczywisty PAN od 1976 roku.

Stopień doktora nauk uzyskał w 1947 roku, tytuł profesora – w 1963 roku.

 

 


Najważniejsze opublikowane prace:

Ruina rzesz robotniczych w Łodzi, 1923

Zagadnienia gospodarki samorządowej miasta Łodzi, 1926

Proces starzenia się ludności. Studium demograficzne, 1959

Oblicze demograficzne Polski Ludowej, 1965

Polska 1985. Wizja demograficzna, 1965

Ludzie starzy. Studium demograficzne, 1967

Demografia Polski współczesnej, 1971

Bilans reprodukcji ludności na Ziemiach zachodnich i Północnych, 1970

Obraz demograficzny Ziemi Kieleckiej. Małżeństwa, urodzenia, zgony, 1970

 

Funkcje w strukturach PAN:

Założyciel i przewodniczący Komitetu Nauk Demograficznych PAN (1962-1971); honorowy przewodniczący (1972-1989).

Zastępca przewodniczącego Oddziału PAN w Łodzi (1978-1984).

 

Inne rodzaje działalności:

Prorektor Uniwersytetu łódzkiego (1961–1965); kierownik Katedry Statystyki, następnie Demografii i Statystyki UŁ (1945-1968).

Rektor Wyższej Szkoły Ekonomicznej w Łodzi (1957-1961); pracownik naukowo-dydaktyczny WSE w Łodzi (1949-1961).

Naczelnik Wydziału Statystycznego Zarządu Miejskiego Łodzi (1922-1950); starszym asystent w łódzkim oddziale Wolnej Wszechnicy Polskiej (1929-1939).

Członek Towarzystwa Uniwersytetu Robotniczego (TUR); członek Stowarzyszenia Wolnomyślicieli Polskich.

Członek honorowy Łódzkiego Towarzystwa Naukowego (1982-1989); członek Polskiego Towarzystwa Ekonomicznego, Towarzystwa Wolnej Wszechnicy Polskiej.

Członek honorowy Czechosłowackiego Towarzystwa Demograficznego przy Czechosłowackiej Akademii Nauk (1967-1989).

Przewodniczący  Rady Naukowo-Ekonomicznej miasta Łodzi (1957–1962).

Wiceprezes Europejskiego  Ośrodka Badań Populacji (1971-1976); przewodniczący Europejskiego Centrum Badań nad Ludnością (1970-1977), członek honorowy tego Centrum (1977-1989).

Twórca i redaktor naczelny pisma Studia Demograficzne (1963-1987); redaktor Rocznika statystycznego miasta Łodzi (1922-1936 i 1945-1947).

 

 

Nagrody, wyróżnienia i odznaczenia:

Krzyż Oficerski OPRest (1929); Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski (1986).

Krzyż Oficerski Estońskiego Czerwonego Krzyża (1933).

Doktor honoris causa Uniwersytetu Łódzkiego (1978), Uniwersytetu Warszawskiego (1982).

Nagroda sekretarza naukowego PAN (1985).

Order Sztandaru Pracy II klasy (1960); Order Sztandaru Pracy I klasy (1977), Złoty Krzyż Zasługi (dwukrotnie); Medal Uniwersytetu Łódzkiego.

 

Na podstawie:

Kto jest kim w Polsce, Wydawnictwo Interpress, Warszawa 1989, s. 1105

Stefania Maria Salomea Skwarczyńska

(z domu Strzelbicka)

ur. 17 listopada 1902 w Kamionce Strumiłowej, zm. 28 kwietnia 1988 w Łodzi

Specjalność naukowa:

teoria i historia literatury, teatrologia, genologia, stylistyka, edytorstwo filologiczne.

Członek korespondent PAN od 1971 roku, członek rzeczywisty PAN od 1976 roku.

Stopień doktora w zakresie filozofii uzyskała w 1925 roku, stopień docenta teorii literatury – w 1937 roku, tytuł profesora – w 1957 roku.



Najważniejsze opublikowane prace:

Ewolucja obrazów u Słowackiego, Lwów 1925

Szkice z zakresu teorii literatury, Lwów 1932

Teoria listu, Lwów 1937

Studia i szkice literackie, Warszawa 1953

Wstęp do nauki o literaturze, t. I-III, Warszawa 1954-1965

Mickiewiczowskie „powinowactwa z wyboru”, Warszawa 1957

Leona Schillera trzy inscenizacje „Nie-Boskiej komedii” Zygmunta Krasińskiego, Warszawa 1959

W kręgu wielkich romantyków polskich, Warszawa 1966

Wokół teatru i literatury, Warszawa 1970

Pomiędzy historią a teorią literatury, Warszawa 1975

Kierunki w badaniach literackich, Warszawa 1984

W orbicie literatury – teatru – kultury naukowej, Warszawa 1985

Teoria badań literackich za granicą, t. I-VI, Kraków 1965-1986

 

Funkcje w strukturach PAN:

Przewodnicząca Komisji Nauka-Kultura Oddziału PAN w Łodzi (1978-1986).

Przewodnicząca Rady Naukowej Instytutu Sztuki PAN (1972-1978).

 

Inne rodzaje działalności:

Członek korespondent PAU (1951-1988).

Dziekan Wydziału Dramatycznego Państwowej Wyższej Szkoły Filmowej w Łodzi (1948-1949).

Kierownik Katedry Teorii Literatury Uniwersytetu Łódzkiego.

 

Nagrody, wyróżnienia i odznaczenia:

Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1966).

Doktor honoris causa Uniwersytetu Łódzkiego (1981).

Nagroda im. W. Pietrzaka PAX (1953, 1973,1975,1982); Nagroda Fundacji A. Jurzykowskiego (1973); Nagroda im. I. Radziszewskiego KUL (1977).

 

 

 

Na podstawie:

Śródka A., Uczeni Polscy XIX-XX stulecia, t. IV, Wyd. I, Agencja Wydawnicza ARIES, Warszawa 1994

Czesław Strumiłło

Czesław Strumiłło

ur. 17 lutego 1930 roku w Wilnie, zm. 30.09.2018

Specjalność naukowa:

inżynieria chemiczna i procesowa; suszarnictwo; transport ciepła i masy w procesach absorpcji, fluidyzacji i suszenia (teoria, wdrożenia); nowe mechanizmy procesu suszenia w układach dyspersyjnych (skala laboratoryjna i przemysłowa); kinetyka suszenia i degradacji biomateriałów.

Członek korespondent PAN od 1989 roku, członek rzeczywisty PAN od 2002 roku.

Stopień doktora nauk w zakresie inżynierii chemicznej i procesowej uzyskał w 1961 roku, tytuł profesora – w 1981 roku.




Najważniejsze opublikowane prace:

Podstawy teorii i techniki suszenia. WNT, Warszawa 1975, 1982;

Drying – Principles, Applications and Design (z T. Kudra). Gordon&Breach Science Publ., New York 1987;

Thermal Processing of Biomaterials [W:] Topic in Chemical Engineering, Gordon&Breach Science Publ., Amsterdam 1998;

Handbook of Industrial Drying (wsp.), M. Dekker Inc. 1978, 1995, 2007;

Inżynieria chemiczna i procesowa w Polsce (wsp., red.). Wyd. Oddział PAN w Łodzi, 2007.

 

Funkcje w strukturach PAN:

Wiceprezes (1999-2002), członek Prezydium (od 2003 roku) Oddziału PAN w Łodzi.

Wiceprzewodniczący (1993-2002), Przewodniczący (2003-2007) Komitetu Inżynierii Chemicznej i Procesowej PAN, przewodniczący Sekcji Suszarnictwa w tym Komitecie (1979-2008).

 

Inne rodzaje działalności:

Rektor (1987-1990), prorektor ds. nauki (1984-1987) Politechniki Łódzkiej, kierownik Katedry Procesów Cieplnych i Dyfuzyjnych PŁ (1995-2000), dziekan Wydziału Inżynierii Procesowej i Ochrony Środowiska PŁ (1996-2000).

Przewodniczący Rady Naukowej Instytutu Włókiennictwa w Łodzi (1999-2003).

Działacz European Federation of Chemical Engineering (Drying Working Party, od 1972 roku; Przewodniczący 1987-88; delegat Polski do Science Advisory Committee, 1988-2003).

Członek (1991-1997) oraz Wiceprzewodniczący Komitetu Badań Naukowych. (1993-1996), Przewodniczący Komisji Badań Stosowanych, Zespołu Chemii i Technologii Chemicznej oraz Inżynierii Chemicznej i Procesowej (1994-1997).

Członek Rady Fundacji na rzecz Nauki Polskiej (1994-1997).

Współzałożyciel i Prezes Polskiego Towarzystwa Suszarnictwa (od 2002 roku).

Stypendysta British Council (1961-1962) i Royal Society (1981-1982). Honorary Visiting Professor, University of Salford (1982-1984).

Inicjator wdrożenia w skali przemysłowej kolumn absorpcyjnych działających na zasadzie fluidyzacji trójfazowej w pełnej skali przemysłowej w Zakładach „Siarkopol” w Tarnobrzegu (1972-1980) oraz wdrożenia ewaporacyjnej metody suszenia transformatorów dużej mocy we współpracy z Instytutem Elektrotechniki w Łodzi w Zakładach „ELTA” w Łodzi (1974).

Twórca Polskiej Szkoły Naukowej Suszarnictwa oraz czołowego w kraju i znanego w świecie Ośrodka Naukowego Suszarnictwa.

Przewodniczący polskich misji naukowych w Japonii (1992), Korei Płd. (1995) i RFN (1996).

Inicjator i promotor w postępowaniu o nadanie trzem wybitnym profesorom z Wielkiej Brytanii (1995), Nowej Zelandii (2002) i Kanady-Singapuru (2008) tytułu doktora honoris causa Politechniki Łódzkiej.

 

Nagrody, wyróżnienia i odznaczenia:

Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski; Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski; Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski; Medal Komisji Edukacji Narodowej (1984);

Doktoraty honoris causa: Strathclyde University, Glasgow (1989); Politechniki Łódzkiej (2000); West Hungarian University (2001); Honorary Professor, Tianjin University, Chiny (1995).

12 nagród resortów nauki i szkolnictwa wyższego; Nagroda Naukowa Miasta Łodzi (1996); Nagroda Naukowa Łódzkiego Towarzystwa Naukowego (2005);

Procter & Gamble „Award for Excellence in Drying Research” for the outstanding work in drying technology (IX International Drying Symposium, Brisbane, Australia, 1994); Award „Certificate of Merit” czasopisma Drying Technology – an International Journal, USA, (1996, 2000); A.S. Mujumdar Medal przyznany na 5th Asia-Pacific Drying Conference (The Hong-Kong Univ. of Science and Technology) for the promotion of drying on an international level (2007); „Lifetime Achievement Award” for outstanding and sustained contributions to global Drying R & D, przyznana na XVI International Drying Symposium, Hyderabad, Indie (2008).

Złota Odznaka AZS (1985); Złota Odznaka Politechniki Krakowskiej (2008); Medal Jubileuszowy Instytutu Inżynierii Chemicznej PAN (2008).

 

Wacław Szubert

ur. 19 września 1912 we Włocławku, zm. 16 stycznia 1994 w Warszawie

Specjalność naukowa:

ekonomia, prawo, prawo pracy, polityka społeczna, dzieje myśli ekonomicznej.

Członek korespondent PAN od 1966 roku, członek rzeczywisty PAN od 1976 roku.

Stopień doktora praw uzyskał w 1936 roku, tytuł profesora – w 1962 roku.

 




Najważniejsze opublikowane prace:

Dzieje ubezpieczenia na wypadek bezrobocia w Anglij, 1936

Podstawy prawne bezpieczeństwa pracy w ZSRR, 1953

Studia o Fryderyku Skarbku jako ekonomiście, 1954

Zagadnienia prawne ochrony pracy, 1954

Obowiązek zabezpieczenia bezpiecznych warunków pracy, 1955

Prawne zagadnienia bezpieczeństwa i higieny pracy, 1956

Ocena stanu nauczania w zakresie BHP personelu inżynieryjno-technicznego w zakładach pracy, 1957-58

Podstawowe problemy prawa pracy (współaut.), 1957

Podstawy prawne szkolenia w zakresie ochrony pracy, 1958

Układy zbiorowe pracy, 1960

Zarys prawa pracy, 1972

Studia z polityki społecznej, 1973

Ubezpieczenie społeczne. Zarys systemu, 1987

Departament Pracy i Opieki Społecznej Delegatury Rządu (1941-45). Organizacja i działalność, 1990

 

Funkcje w strukturach PAN:

Zastępca Przewodniczącego Komitetu Problemów Pracy i Polityki Społecznej PAN (1976-1981).

Przewodniczący Komitetu Nauk Prawnych PAN (1978-1984 i 1990-1993).

Przewodniczący Komisji Nauk Humanistycznych Oddziału PAN w Łodzi (1978-1987).

 

Inne rodzaje działalności:

Wiceprezes (1963-1965 i 1969-1972) i sekretarz (1965-1969) Łódzkiego Towarzystwa Naukowego.

Członek Zarządu (1954-1958), honorowy przewodniczący (1985-1994) i przewodniczący (1991-1994) Polskiej Sekcji Société Internationale de droit du Travail et de la Sécurité Sociale w Genewie.

Kierownik Zakładu Prawa Pracy Instytutu Administracji Uniwersytetu Łódzkiego, (1970-1974 i 1976-1982), dyrektor tego Instytutu (1970-1973).

Uczestnik prac Centrum Obywatelskich Inicjatyw Ustawodawczych Solidarności.

Członek Społecznej Rady Legislacyjnej – agendy/jednostki COIU.

 

Nagrody, wyróżnienia i odznaczenia:

Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1966); Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (19778); Złoty Krzyż Zasługi (1956); Zasłużony Nauczyciel PRL (1973).

Doktor honoris causa Uniwersytetu Wrocławskiego (1981), Uniwersytetu Łódzkiego (1988) i Uniwersytetu Jagiellońskiego (1987) oraz Uniwersytetu Bordeaux (1983).

 

Na podstawie:

Członkowie Polskiej Akademii Nauk. Informator, Zakład Narodowy imienia Ossolińskich, Wrocław-Warszawa-Kraków-Gdańsk-Łódź 1987, s. 28 (z fotografią) ISBN 8304028107

Jarosław Kita, Stefan Pytlas, Profesorowie Uniwersytetu Łódzkiego w latach 1945-1994. Pro Memoria, Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego, Łódź 1995, s. 204-206 ISBN 8370168469

 

Władysław Welfe

ur. 20 maja 1927 w Kolbuszowej, zm. 7 lutego 2013 w Łodzi

Specjalność naukowa:

nauki ekonomiczne: ekonometria,statystyka.

Członek korespondent PAN od 1998 roku.

Stopień doktora nauk ekonomicznych uzyskał w 1960 roku, tytuł profesora – w 1974 roku.

 



Najważniejsze opublikowane prace:

Indeksy produkcji, PWE, Warszawa 1966

Modele i prognozy rynku w warunkach nierównowagi (współaut.), Ekonomista, nr 2, s. 279-314, 1986

Multisectoral Economietric Models of the Centrally Planned Economices and the Disequilibria Economics of Planning, v.24, nr. 3, s. 213-226, 1991

Ekonometryczne modele gospodarki narodowej Polski, PWE, Warszawa 1992

Topics in Macromodelling of East Europeans Countries the Period of Transition, Economics of Planning, v.26, s.105-126, 1993

Oblicza przyszłości. Scenariusz rozwoju gospodarczego Polski do roku 2000, (współaut.), Gospodarka narodowa, v.5, nr 3, s.37-43, 1994

Modelling Transition from the Centrally Planned Economies to the Market Economies. A case study of Poland, [W:] Economics, Econometrics and the LINK, essays in Honour of L. R. Klein, Amsterdam 1995

Kwartalny model gospodarki polski. Struktura i własności (współaut. i red. nauk.) Wydz. I PAN, z. 1, UN-O 1995

Średniookresowy ekonometryczny model gospodarki narodowej Polski w warunkach transformacji (red. i współaut.) 1996

Ekonometria stosowana (współaut.), PWE, Warszawa 1996

Economics in Transition and the World Economy - Models, Forecasts and Scenarios (red. i współaut.) 1997

Ekonometryczne modele rynku. Analiza. Prognozy. Symulacje (red. nauk. i współaut.) 3 t., PWE, Warszawa 1994-1997

Modelling Inflation in Poland, Przegląd Statystyczny, tom 45, z. 3, s.309-329, 1998

Principles of Macroeconometric Modelling (współaut.) 1999

Central and eastern Europe on its way to European Union. Simulation Studies based on Macromodels (współred. i współaut.) 1999

Mechanizmy ekonomiczne okresu transformacji (współaut.), Ekonomista, nr 3, s.223-247, 1999

Empiryczne modele wzrostu gospodarczego, Ekonomista, nr 4, s.483-497, 2000

Czynniki wzrostu potencjału gospodarczego Polski, Ekonomista, nr 2, s.177-200, 2001

Ekonometryczny model wzrostu gospodarczego (red. nauk. i współaut.) 2001

Long-term macroeconometric models. The case of Poland, Economic Modelling, v.28, s.741-753, 2011

Macroeconometric Models, Springer, 2013

 

Funkcje w strukturach PAN:

Członek Komitetu Statystyki i Ekonometrii PAN (1972-2013), przewodniczący tego Komitetu (1981–1984).

Członek Rady Naukowej Instytutu Nauk Ekonomicznych PAN; wiceprzewodniczący Rady Naukowej Zakładu Badań Statystyczno-Ekonomicznych GUS i PAN.

 

Inne rodzaje działalności:

Prorektor Uniwersytetu Łódzkiego (1972–1978); prodziekan (1965–1966) i dziekan (1966–1969) Wydziału Ekonomiczno-Socjologicznego UŁ; kierownik Katedry Ekonometrii UŁ (1965-1997); dyrektor Instytutu Ekonometrii i Statystyki UŁ (1970–1997).

 

Nagrody, wyróżnienia i odznaczenia:

Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1972); Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (1981); Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (1989); Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski (2001); Złoty Krzyż Zasługi (1958).

Doktorat honoris causa Uppsala University (1978), Akademii Ekonomicznej w Krakowie (1995), Universite Lyon 2, Lumiere (1997), Uniwersytetu Łódzkiego (2005).

Nagroda Prezesa Rady Ministrów (2000); Medal Komisji Edukacji Narodowej (1973); Nagroda im. F. Skarbka PAN (1993); Nagroda im. O. Lange PTE (1970)

Kilkanaście nagród Ministra Edukacji Narodowej oraz Rektora Uniwersytetu Łódzkiego.

Nagroda naukowa miasta Łodzi (1977); Nagroda Łódzkiego Towarzystwa Naukowego (1992).

 

 

Na podstawie:

Współcześni uczeni polscy. Słownik biograficzny, red. J. Kapuścik, t. IV, Ośrodek Przetwarzania Informacji, Łódź.

Jerzy Wróblewski

ur. 5 września 1926 w Wilnie, zm. 31 maja 1990 w Cransgamont (Szwajcaria)

Specjalność naukowa:

prawo, teoria prawa, metodologia prawa, etyka.

Członek korespondent PAN od 1983 roku.

Stopień naukowy doktora otrzymał w 1949 roku, tytuł profesora – w 1970 roku.

 



Najważniejsze opublikowane prace, m.in.:

Krytyka normatywistycznej teorii prawa i państwa Hansa Kelsena, 1955

Zagadnienia teorii wykładni prawa ludowego, 1959

Sądowe stosowanie prawa, 1972, 1988

Wartości a decyzja sądowa, 1973

Wstęp do prawoznawstwa, 1977

Teoria racjonalnego tworzenia prawa, 1985

Zasady tworzenia prawa, 1989

Rozumienie prawa i jego wykładnia, 1990

 

Funkcje w strukturach PAN:

Członek Komitetu Nauk Prawnych PAN.

 

Inne rodzaje działalności:

Kierownik Katedry i Zakładu Teorii Państwa i Prawa Uniwersytetu Łódzkiego.

Sędzia Trybunału Stanu (1982-1990).

Sekretarz generalny Łódzkiego Towarzystwa Naukowego.

Członek Fińskiej Akademii Nauk.

Rektor Uniwersytetu Łódzkiego (1981–1984); prorektor UŁ (1965–1968); prodziekan Wydziału Prawa Uniwersytetu Łódzkiego (1953-1955 i 1958-1962); dziekan tego Wydziału (1955–1956 i 1962–1964).

Przewodniczący Komisji ds. Przygotowania Projektu Ustawy o Szkolnictwie Wyższym (1988-1990).

Przewodniczący Komisji Oświaty i Nauki Prez. Rady Narodowej m. Łodzi (1954-1957)

 

Nagrody, wyróżnienia i odznaczenia:

Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1959), Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (1974), Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (1981).

Doktor honoris causa Uniwersytetu w Turku (1986) i Kraju Basków w Bilbao (1988).

Order Palm Akademickich Republiki Francuskiej (1984).

Bernard Zabłocki

ur. 1 stycznia 1907 w Nowogródku, zm. 14 marca 2002 w Delcie w prowincji Kolumbia Brytyjska w Kanadzie

 

Specjalność naukowa:

mikrobiologia i immunologia, immunochemia, immunopatologia i hodowla kolonii bakteryjnych.

Członek korespondent PAN od 1965 roku, członek rzeczywisty PAN od 1973 roku.

Stopień doktora nauk medycznych otrzymał w 1939 roku, tytuł profesora – w 1956 roku.

 


Najważniejsze opublikowane prace:

Immunologia według wykładów dla mikrobiologów, 1954

Podstawy chemii bakteryjnej, 1955

Zarys Immunologii,1959

Teoretyczne podstawy immunopatologii, 1963

Bakterie i wirusy chorobotwórcze człowieka, 1966

Podstawy współczesnej immunologii, 1973

Immunologia. Przegląd zagadnień aktualnych, 1977

 

Funkcje w strukturach PAN:

Organizator Komitetu Immunologii PAN.

 

Inne rodzaje działalności:

Organizator Polskiego Towarzystwa Immunologicznego.

Organizator i pierwszy kierownik Katedry Mikrobiologii Uniwersytetu Łódzkiego (ob. Instytut Mikrobiologii i Immunologii UŁ, 1946-1970)

Dyrektor departamentu, następnie nadzwyczajny komisarz do walki z epidemiami w Nadzwyczajnym Komisariacie do Walki z Epidemiami w Lublinie i w Łodzi (1944-1946).

 

Nagrody, wyróżnienia i odznaczenia:

Doktor honoris causa Uniwersytetu Łódzkiego (1980).

Stanisław Zagaja

ur. 11 maja 1925 w Szczurowej, zm. 17 grudnia 2004 w Skierniewicach

Specjalność naukowa:

rolnictwo, sadownictwo, pomologia.

Członek korespondent PAN od 1983 roku, członek rzeczywisty PAN od 1998 roku.

Stopień doktora nauk rolniczych uzyskał w 1959 roku, tytuł profesora - w 1977 roku.

 




Najważniejsze opublikowane prace:

After-ripening requirementsof immaturefruit treeembroys, Hort. Res., 2, 1962

Stem pitting on sour cherry in East Europe, Plt. Dis. Rep., 56, 1972

Population analysis of vigour and growth pattern of appleseedings with short internode parentage, J. Am. Soc. Hort.Sci., 108, 1983

Breeding and evaluating apple rootstocks for Northen Europe, Hort. Sci, 23, 1988

Genetic resources in Plants (współaut.) West Lafayette, Indiana, USA 1993

Sadownictwo (współaut.), 1995

 

Funkcje w strukturach PAN:

Przewodniczący Komitetu Nauk Ogrodniczych PAN (1977-1989); członek tego Komitetu (1970-2004).

 

Inne rodzaje działalności:

Dyrektor Instytutu Sadownictwa i Kwiaciarstwa w Skierniewicach (1984-1990).

Dyrektor Crop Research and Introduction, UNDP, Izmir, Turcja (1965-1968).

Współdyrektor Polsko-Amerykańskiej Wymiany Rolniczej (1983-2004).

 

Nagrody, wyróżnienia i odznaczenia:

Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1971); Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (1976).

Nagroda Ministra Rolnictwa I (1974) i II stopnia (1995).